Θα ήθελα να σας διηγηθώ μια εμπειρία που είχα σε ένα νοσοκομείο της Αθήνας. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια και μπορώ να το διηγούμαι με ηρεμία . Ήταν ανήμερα Πρωτομαγιάς και μαζί δεύτερη μέρα του Πάσχα είχαν πέσει κοντά αυτές οι μέρες... Λίγο μετά τα μεσάνυχτα ο πατέρας μου δεν ένοιωθε καλά είχε δύσπνοια η ηλικία του μεγάλη δεν περιμέναμε να περάσει ούτε λεπτό ... καλέσαμε το ΕΚΑΒ για κακή μας τύχη λόγω των εορταστικών ήμερων (τότε ακόμα ο κόσμος είχε χρήματα για βενζίνη) όλα τα ασθενοφόρα τα πλήρως εξοπλισμένα ήταν στις Εθνικές οδούς. Αυτό που ήρθε σε μας ήταν ένα παλιό νοσοκομειακό σχεδόν αντίκα για το μουσείο χωρίς ούτε καν να έχει ένα φορείο μέσα, μόνο μια καρέκλα και μια μάσκα οξυγόνου που μισολειτουργούσε.. Ο οδηγός και ένας νοσοκόμος μου είπε "Λίγο υπομονή θα κάνετε" ΄ταν είδαν ότι άρχισα να τα παίρνω... Και έκανα λίγη υπομονή .... Στο νοσοκομείο υπήρχαν μόνο κάτι νέοι γιατροί που έκαναν εφημερία. Πήραν τον πατέρα μου στα επείγοντα. Εγώ γεμάτη φόβο, ανησυχία, κα
Μην κάνεις όνειρα για την ζωή αλλά ζήσε τα όνειρά σου... Στη ζωή δεν παίρνεις ποτέ αυτό που αξίζεις, παίρνεις πάντα αυτό που διεκδικείς.