Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Αύγουστος, 2013

Η ΚΟΚΕΤΑ (διήγημα)

    Η  ΚΟΚΕΤΑ… Κουρασμένα συρτά βήματα. Χαραγμένες ρυτίδες.  Η ημέρα έχει γίνει ατελείωτη και η νύχτα επίσης το ίδιο. Ο χρόνος κυλά αργά βασανιστικά,   γεμάτος   γλυκόπικρες αναμνήσεις.           Τι ήσουν,  αλήθεια; …            Στην αρχή…,  ένα ροδοπέταλο από ανθισμένο μυρωδάτο τριαντάφυλλο, ένα τρυφερό κλωνάρι που ξεπεταγόταν μέσα από τον Ανοιξιάτικο οργασμό της φύσης, ένα ανήμπορο πουλάκι για πέταγμα, στη ζεστή αγκαλιά της μάνας.           Και ύστερα….,  είδες το κορμί να σχηματίζεται, τα στήθη , άγουροι καρποί να ωριμάζουν, τον έρωτα να ξεπηδά μέσα από τα βλέφαρα και να πεταρίζει.  Άγγιξες την ηδονή, γεύθηκες το γλυκό κρασί της όποιας αμαρτίας, έζησες την άνοιξη της νιότης, το καλοκαίρι του μεστώματος, ένιωσες το βύζαγμα στη ρόγα, το καυτό γάλα να βγαίνει από τα στήθη για ν’ αναστήσει το βλαστάρι σου, την περηφάνια για το δημιούργημά σου…           Ήρθε του φθινοπώρου το αργό ξεγύμνωμα, E ίδες την ομορφιά να εκφυλίζεται, το λυγερό κορμί να κυρτώνει σαν δεντρί στη

όταν η πραγματικοτητα αγγιζει τα ορια του απιστευτου (

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΕΣ Κάποια ωραία ημέρα έρχεται και για σένα τον μικρομεσαίο, τον συνταξιούχο, αυτόν που δεν μπορεί , δεν έχει την δυνατότητα να πληρώσει, η στιγμή που θα αρρωστήσεις, διότι άνθρωπος είσαι, και θα χρειαστεί να νοσηλευτείς σε κάποιο από τα δημόσια νοσοκομεία μας . Αν έχεις προηγούμενη εμπειρία, αρχίζεις να κλαις την μοίρα σου, γιατί ξέρεις τι θα συναντήσεις. Αν είσαι πρωτάρης την έβαψες διότι οδηγήσε «ως πρόβατον επι σφαγήν». Πρώτη κίνηση καλείς το ΕΚΑΒ να έρθει! Υποφέρεις και περιμένεις, αλλά δεν….ίσως χρειαστεί κανένα διωράκι και ευχαριστημένος να ‘σαι. Φθάνεις στο εφημερεύον! Εκεί ξεκινάει η περιπέτεια του φορείου. Αν είσαι λεπτός και αδύνατος καλώς, αν τα ‘χεις τα κιλάκια σου, αλλοίμονο σου, διότι σ’ αυτό θα περάσεις σίγουρα ένα πλήρες οκτάωρο, μεταφερόμενος από τον Άννα στον Καϊάφα σαν τον Χριστό, για να κάνουν την εξάσκησή τους επάνω σου όλων των ειδικοτήτων τα γιατρουδάκια (που θα ειδικευτούν και αυτά άλλωστε;… Μπαρμπέρης στου κασίδη το κεφάλι….και μην

Πειραιάς δεκαετία 50-60 (αναμνήσεις)

ΟΤΑΝ Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ Οι αναμνήσεις είναι η μεγάλη μου αδυναμία, μου αρέσει να τις αναμοχλεύω και να τις ζω πάλι από την αρχή σαν παραμύθι.             Σήμερα ξέθαψα την φτώχεια που συνάντησε τον πλούτο κάπου στην δεκαετία του 50-60. Πασαλιμάνι, βόλτα στην παραλία!!!             Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά στα στενά του Πασαλιμανιού, Προμηθέα, Ευαγγελίστρια, προφήτη Ηλία, Καστέλα. Εκεί έζησα τα παιδικά μου χρόνια, εκεί ένιωσα τα πρώτα ερωτικά χτυποκάρδια.             Το σπίτι μου ένα παλιό διώροφο στην οδό Βούλγαρη με χαγιάτι και μια μεγάλη αυλή στρωμένη με πλάκες  σε ακανόνιστο σχήμα, όλα τα γύρω σπίτια ήταν χαμηλά  με παράθυρα στον δρόμο, ένα ξεχώριζε μόνο τριώροφο με μπαλκόνι και θυμάμαι την ιδιοκτήτριά του για να την ξεχωρίζουν την έλεγαν «η μπαλκονού»              Ο δρόμος μου, μου φαινόταν φαρδύς και μεγάλος, το πεζοδρόμια τεράστιο. Πάνω σ αυτό ζωγραφίζαμε με κιμωλία έξι τετράγωνα και παίζαμε κουτσό ή ή σχεδιάζαμε κύκλους σε σχήμα σαλιγκαριού και